Άλλο ένα βράδυ με βρίσκει βουτηγμένο στις σκέψεις. Άλλο ένα βράδυ κλεισμένος σπίτι να συλλογίζομαι. Αν τελικά άξιζε. Όλες αυτές οι θυσίες, όλοι αυτοί οι κόποι για το τίποτα. Γιατί έτσι αποδείχτηκε μετά τη φετινή χρονιά. Φέτος ένιωσα πιο πολύ από ποτέ την βρωμιά αυτού του αθλήματος. Ένιωσα τον ορισμό του μοντέρνου ποδοσφαίρου και την ξεφτίλα του κάθε σωματείου ξεχωριστά. Μα πιο έντονα, ένιωσα σαν ένα πρόβατο που στην ουσία χάνει τον καιρό του
Ήταν ένα άρθρο που είχα γράψει περίπου δύο χρόνια πριν, σχετικά με αυτό το τραγούδι. Ένα τραγούδι που σου αφυπνίζει έντονα συναισθήματα κάθε φορά που το ακους και που δεν σου επιτρέπει να ξεχνάς το ποιός είσαι και που ανήκεις. Ένα τραγούδι διαχρονικό που όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Το προηγούμενο μου άρθρο κάπου πρέπει να χάθηκε. Κάποιοι από σας θα το ‘χουν διαβάσει. Παρ’ όλα αυτά να ‘μαι πάλι
Μιλάω εκ μέρους μιας αισχρής μειοψηφίας που τρώει τα λύματα της οργανωμένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας η οποία λειτουργεί βάση ενός καλοστημένου σχέδιου, βασισμένο σε ένα μεγάλο παραμύθι που η απάτη μοιάζει να ‘ναι τρόπος ζωής για κάποιους. Τα ΜΜΕ ποτίζουν καθημερινά την κοινή γνώμη με ψέμα γιατί μέσα στην όλη σαπίλα, κάποιοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη. Πρέπει κάπως να καλύψουν τα εγκλήματα τους που βγαίνουν στην επιφάνεια. Γι’ αυτό πάντα κάποιος πρέπει να
Η 9η του περασμένου Αυγούστου θα μείνει στις μνήμες μας για πολύ καιρό και ειδικότερα για τα αδέλφια μας που πληρώνουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε το βαρύτατο τίμημα. Η κρυφή βρωμιά στο χώρο του ποδοσφαίρου, μαζί με την ανικανότητα της αστυνομίας και την επιλεκτική αλλά και τυφλή δικαιοσύνη ταυτόχρονα, έμελε να γράψει μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία της Ανόρθωσις αλλά και παράλληλα την μεγαλύτερη αδικία για το οπαδικό κίνημα του τόπου μας. Ένα
Τριάντα του Γενάρη και ώρα έξι. Μια στιγμή ζωής για τον κάθε Ανορθωσιάτη. Η μέρα που όλοι μας περιμέναμε χρόνια και χρόνια να έρθει. Η μέρα που η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ μας συμπλήρωσε ένα αιώνα ζωής. Και σαν μέρα που ήταν, έπρεπε όλοι μαζί να γιορτάζουμε την μεγαλύτερη νίκη που πετύχαμε ποτέ σαν κόσμος αυτού του σωματείου. Καταφέραμε να το κρατήσουμε ζωντανό στο πέρασμα των χρόνων, μπροστά στις τόσες δυσκολίες που συνάντησε! Δυστυχώς όμως, κάποιοι δεν
Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού είναι ένα θέμα που απασχολεί όλο το φίλαθλο κοινό, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στις μέρες μας δυστυχώς, έχει χαθεί το πάθος να αγωνίζεσαι για την φανέλα που φοράς και έχει αντικατασταθεί από τον πόθο για περισσότερα λεφτά. Δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να μην νοσταλγεί εκείνες τις εποχές! Δεν ήταν η πρώτη φορά που δείξαμε τις απόψεις μας πάνω σε αυτό το θέμα.
Στον αγώνα πρωταθλήματος με τον απόλλωνα τολμήσαμε να κάνουμε κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για τον Κύπριο οπαδό. Το πρώτο σύμβολο με τους κύκλους, δεν είναι απλά ένα τυχαίο σύμβολο των Ultras όπως πολλοί νομίζουν. Αντιθέτως έχει γράψει την δική του ιστορία στις προηγούμενες δεκαετίες. Οι Casuals, πρωτοεμφανίστηκαν τέλη της δεκαετίας του '70. Αν και υπάρχουν κάποιες αντιπαραθέσεις για το ποιος «γέννησε» αυτή τη κουλτούρα, παρόλα αυτά όλα δείχνουν ότι πρώτοι ήταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ.