Έχω ανάγκη να γράψω, μετά από πολύ καιρό. Είναι απ’ αυτές τις μέρες που με διακατέχει ένα έντονα πικρό συναίσθημα, όχι για τις απανωτές αποτυχίες της ομάδας αυτή τη φορά αλλά για την κατάντια μας σαν μια κοινωνική ομάδα που έπρεπε να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Σε ένα ταπεινό ευκολοδιάβαστο άρθρο λοιπόν θα τολμήσω όσο μου επιτρέπεται να εκφραστώ, για να στείλω κάποια μηνύματα σε όλους αυτούς που έχασαν το νόημα και να εισακουστώ σε όσους νιώθουν την αληθινή ΑΝΟΡΘΩΣΗ. Με όλα αυτά που συνέβησαν στην ομάδα τη δεκαετία που μας πέρασε, είναι πράγματι τρέλα μόνο και μόνο το γεγονός ότι ακόμα βρισκόμαστε εδώ, συνεχίζοντας τον αγώνα για ανάκαμψη. Όλοι μας ξενερώσαμε, απογοητευτήκαμε, κλάψαμε με τις τόσες δύσκολες στιγμές οδύνης που μας βρήκαν. Χωρίς να υπάρχει ένα τέλος στο αδιέξοδο συνεχίζουμε. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φτάσαμε στο σήμερα.

Για κάποιους από μας το σήμερα, αποτελεί ένα δύσκολο σημείο για την ομάδα μας αλλά συνηθισμένο στα τόσα που αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια. Για κάποιους άλλους όμως, αποτελεί ένα κομβικό σημείο και ίσως το πιο σημαντικό, από όλα τα προηγούμενα του παρελθόντος. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την παλιά με την νέα εποχή. Μια πολύ λεπτή γραμμή, που διαχωρίζει τον κόσμο των αξιών και των ιδεών με τον σύγχρονο τρόπο ζωής της άρσης του κεφαλαίου, των αυξανόμενων κερδών για τους λίγους και την μετοχοποίηση των πάντων. Ίσως, το οριστικό τέλος στην εποχή των ρομαντικών και η υποδούλωση του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ σε μεγιστάνες και επενδυτές.

Τον μαύρο Μάιο του 2014 χάσαμε μια μεγάλη μάχη. Ένας μεγαλοεπενδυτής δήθεν σωτήρας μας ξεγέλασε. Έστησε εταιρεία κάτω από την επωνυμία του ένδοξου Σωματείου μας. Παρ’ όλα αυτά, μέσω συνεχιζόμενων πιέσεων και έντονου πολέμου, καταφέραμε να κερδίσουμε πίσω την φωνή μας, μέσω των Γενικών Συνελεύσεων (τουλάχιστον). Τον πρώτο λόγο μέχρι αυτή τη στιγμή τον έχει το Σωματείο, ο κόσμος της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ δηλαδή, όλοι εμείς οι απλοί και παθολογικά άρρωστοι οπαδοί αυτής της ιδέας. Ωστόσο, ο ίδιος κύριος και βασικός μεγαλομέτοχος της εταιρείας που ίδρυσε, δεν τα βάζει κάτω και σε μια χρονική στιγμή που δεν είναι καθόλου απρομελέτητη κάνει ένα βήμα παραπέρα τώρα ώστε να ολοκληρώσει το όραμα του: να κάνει την ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ δική του επιχείρηση!

Ποιός ξεχνάει τις υπουλίες που έγιναν εκείνο το διάστημα, για να γίνουμε τελικά εταιρεία; Αφού αρχικά απορρίφθηκε από την Γενική Συνέλευση η σύσταση εταιρείας, εγκρίθηκε από νέα (στημένη) Γενική Συνέλευση που έγινε υπό αμφισβητούμενες διαδικασίες ένα μόλις μήνα μετά. Με πιο απλά λόγια δηλαδή, έγινε η εταιρεία με το έτσι θέλω! Στα τόσα τραγελαφικά που συνέβησαν ήρθε να προστεθεί το κερασάκι στην τούρτα, όταν στην τελευταία Γενική Συνέλευση την περασμένη Πέμπτη (τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά) ενημερωθήκαμε “κατά λάθος” ότι το συμβόλαιο της εταιρείας που κανονικά έληγε το 2021 ανανεώθηκε μέχρι το 2034 σε Γενική Συνέλευση, όπου έγινε στα μουλωχτά, και παρευρέθηκαν μόλις 12 άτομα τον Δεκέμβριο του ’15!  Είναι να απορεί κανείς για το πόσο ηλίθιους μας έχει περάσει ο συγκεκριμένος κύριος, όλους εμάς που αποτελούμε την ασπίδα αυτού του Σωματείου.

Ο συγκεκριμένος, δήθεν Ανορθωσιάτης, βρήκε την ομάδα στον πάτο με το πέρας της φετινής χρονιάς και αντί να βοηθήσει την κατάσταση άρπαξε την ευκαιρία για να μας πατήσει στο λαιμό. Με ακόμα πιο ύπουλο τρόπο από το ’14, προσπαθεί να σκοτώσει την ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ στήνοντας (επιτέλους) μια εξ ολοκλήρου δική του επιχείρηση. Χρησιμοποιώντας τον Τιμούρ (μια μορφή που αποτελεί είδωλο για την πλειοψηφία του Ανορθωσιάτικου κόσμου, ένα άνθρωπο που λείπει 10 πέτρινα χρόνια από το Αντώνης Παπαδόπουλος και που μετά τη φυγή του δεν ξημέρωσε άσπρη μέρα για το Σωματείο μας) εκβιάζει το ΔΣ του Σωματείου να υπογράψει μια απαξιωτική συμφωνία ολοκληρωτικής υποδούλωσης. Και όλα αυτά, χωρίς καν εις γνώση του απλού κόσμου και μάλιστα, με όρο στο συμφωνητικό να μην δημοσιοποιηθεί ώστε να αποφευχθούν οι όποιες αντιδράσεις!!! Δηλαδή με απλά λόγια, ενώ παρουσιαζόταν ως ευεργέτης τους τελευταίους μήνες από τα μμε, στην πραγματικότητα είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του που έπραττε αθόρυβα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι το λιγότερο τρομακτικό και άκρως επικίνδυνο, το παιχνίδι του συγκεκριμένου κυρίου, αν αναλογιστεί κάποιος τις κινήσεις του με απλή λογική. Κι όμως, δυστυχώς, κάποιοι “δικοί μας”, που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΕΣ, παίρνουν το μέρος του πέφτοντας θύματα της τεράστιας προπαγάνδας του.

Δηλώσεις του τύπου είναι η τελευταία μας επιλογή πριν την καταστροφή ή ότι αυτό το Σωματείο πρόκειται να σβήσει (αν είναι ποτέ δυνατόν!), είναι τουλάχιστον υποτιμητικές και ανυπόστατες μπροστά στο μεγαλείο αυτής της ιδέας που ακούει στο όνομα ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ. Όταν ιδίως, αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από ομοϊδεάτες μας, είναι ντροπή πρώτα απ’ όλα για μας τους υπόλοιπους που νιώθουμε την ΑΝΟΡΘΩΣΗ πολύ αλλιώτικα (τελικά) και δείγμα της ξεφτίλας των καιρών που πολλοί συνάνθρωποι μας παλάβωσαν. Αλήθεια, όλοι αυτοί που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, ξέρουν άραγε τι πραγματικά πρεσβεύει αυτό το Σωματείο; Έγιναν ΑΝΟΡΘΩΣΗ γιατί το επέβαλε η περήφανη καταγωγή τους και ο μάγκικος χαρακτήρας τους, ή έγιναν για τα τρόπαια και τις διακρίσεις;

Εμάς τους γνήσιους ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΕΣ να ξέρετε, δεν μας τρομάζουν οι αποτυχίες, ούτε μας κάνουν να σκύβουμε κεφάλι. Ακόμα και κατηγορία να πέσουμε, η ΑΝΟΡΘΩΣΗ για μας θα παραμείνει η ίδια για μας όμορφη ΑΝΟΡΘΩΣΗ! Δεν μας φοβίζουν ούτε οι πιο αυστηρές κυρώσεις, ούτε τα εμπάργκο μεταγραφών, ούτε οι αφαιρέσεις βαθμών. Δεν πρόκειται αυτά τα μικρά και ασήμαντα να πειράξουν ούτε στο ελάχιστο την έννοια που δίνει σε μας αυτή η Ιδέα! Ίσα ίσα μια ΑΝΟΡΘΩΣΗ που δεν θα είναι πια εταιρεία και θα στελεχώνεται από βλαστάρια Αμμοχωστιανών προσφύγων, από τα νιάτα των ακαδημιών μας (σε περίπτωση κυρώσεων της φιφα/μάφια) θα είναι η απόλυτη κάβλα για μας που το ζούμε πραγματικά! Θα μας έδινε ένα παραπάνω λόγο να δίνουμε το παρόν μας σε όποιο γήπεδο αγωνίζεται, τότε που πραγματικά θα μας χρειάζεται, να τραγουδάμε ακόμα πιο δυνατά, να δίνουμε τον δικό μας αγώνα ακόμα πιο παθιασμένα… Αν πρέπει, ας γίνουμε στάχτη και σαν ένας ωραίος Φοίνιξ θα αναγεννηθούμε ξανά, όπως αρμόζει στο ιστορικότερο Σωματείο αυτού του νησιού! Από το 1911 μέχρι σήμερα, τα εμπόδια ήταν πάμπολλα και πολλά όντως καταστροφικά, αλλά ο σκληροτράχηλος κόσμος αυτού του Σωματείου κατάφερε να το κρατήσει ζωντανό και να το μεταφέρει από γενεά σε γενεά, με την μία και μοναδική του έννοια, ως φάρος Ελληνικού πολιτισμού…

Η προσφυγιά με γέννησε στη Λεμεσό, πολύ μακριά από την πόλη που με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο. Η ιδέα της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ήταν αυτή που με χειραγώγησε και γαλούχησε με τα ιδανικά της ζωής. Αν δεν υπήρχε αυτή, δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα και αμφιβάλλω αν θα υποστήριζα κάποια άλλη ομάδα. Το μοντέρνο ποδόσφαιρο με αηδιάζει! Βλέποντας κάθε χρόνο αυτό το άθλημα να ξεφτιλίζεται όλο και περισσότερο, σιχαίνομαι ακόμα πιο πολύ θεσμούς και καταστάσεις. Μέσα σε αυτή τη μπόχα, ξεπροβάλει και ξεχωρίζει η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ που στηρίζεται σε βαριά θεμέλια πολύ διαφορετικά από όλες τις άλλες ομάδες του κόσμου, που αποτελούν απλά τοπικιστικές επιλογές των ντόπιων κατοίκων της εκάστοτε πόλης. Η αλάνθαστη επιλογή μου λοιπόν, να υποστηρίζω αυτή την ιδέα, με έκανε να έχω γραμμένα τα τρόπαια και τις αγωνιστικές διαφορές με άλλες ομάδες. Με έκανε να κουβαλάω μέσα μου το πνεύμα του Αμμοχωστιανού, σε μια άλλη πόλη, έχοντας ως ταυτότητα μου το μοναδικό απομεινάρι μιας περήφανης καταγωγής, που έφεραν μαζί τους οι καταπονημένοι πρόσφυγες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, μετά την εισβολή του ’74. Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ με έκανε να βλέπω τα πράγματα ρομαντικά στη ζωή και όχι το αντίθετο. Με παρόμοιες βιογραφίες, φαντάζομαι ότι γεννήθηκαν και όλοι οι άλλοι αγνοί υποστηρικτές αυτής της ιδέας. Ας αναλογιστούμε όλοι εμείς λοιπόν, την επικινδυνότητα της στιγμής και όλοι μαζί να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στο ξεπούλημα!

Ας λάβουν τώρα το ηχηρό μήνυμα όλοι τους, ότι η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ δεν έχει ανάγκη από τρόπαια για να διατηρήσει τον λόγο ύπαρξης της! Δεν έχει ανάγκη από εγωιστές που προσπαθούν να καλύψουν τα κενά τους απαιτώντας τις νίκες και τις πρωτιές για να συμβαδίζουν μαζί μας. Είναι η υπέρτατη ιδέα αυτή της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, που σε μια λέξη συμπυκνώνει τις ανώτερες έννοιες του Ελληνικού Έθνους, του διακαή πόθου της Επιστροφής και του τρόπου ζωής του εκδιωγμένου Αμμοχωστιανού σε νέες πατρίδες! Αυτή η ιδέα που άντεξε και επικράτησε, σε πολέμους και αιματοχυσίες, εκδιωγμούς και απαγορεύσεις κατακτητών, 32 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και τόσες και τόσες σκληρές πραγματικότητες που κάποιοι από μας φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έζησαν, αλλά και δεν πίστεψαν ποτέ πραγματικά! Αυτοί οι κάποιοι που μέσα σε μόλις δέκα χρόνια αγωνιστικών αποτυχιών, είναι έτοιμοι να προδώσουν και να παραδώσουν περισσότερο από ένα αιώνα ένδοξης Ιστορίας για την ελπίδα ότι τα λεφτά θα τους φέρουν δόξες! Ε λοιπόν, είστε πολύ μικροί φίλοι μου (και δεν σας λέω αδέλφια γιατί ποτέ δεν ήσασταν) για να φοράτε τις φανέλες  με τον Φοίνικα στο στήθος! Θα είμαστε εδώ και καλά να το θυμάστε, ενάντια σε βολεμένους και ξεπουλημένους, ενάντια σε προσωπολάγνους και ανθρώπους άδειους, λιγόψυχους και προσκυνημένους! Θα γίνουμε για άλλη μια φορά η φωτιά που θα σας κάψει και θα δώσει ξανά στον Φοίνικα φτερά να πετάξει ψηλά, επιβλητικά και με γοητεία, σαν το διόλου τυχαίο έμβλημα που χαρακτηρίζει την πορεία του ένδοξου Συλλόγου μας στο πέρασμα των αιώνων.

Καλώ τους απανταχού αληθινούς υποστηρικτές της ιδέας της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, όπως εγγραφούν μέλη στο Σωματείο ώστε να σταματήσουν οι λίγοι και πολύ μικροί να κάνουν ό,τι θέλουν υποθηκεύοντας το μέλλον της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΜΑΣ! Ας υπενθυμίσουμε σε όσους έχασαν το δρόμο τους, τί εστί ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ και τί να είσαι αγνός υποστηρικτής του ρομαντισμού που χαρίζει αυτό το πολυσύνθετο και πολυδιάστατο όνομα από μόνο του!

ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

ΥΓ : Στο άρθρο δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του μεγαλοεπιχειρηματία, όπως δεν πρέπει να αναφέρεται και πουθενά στην περήφανη ιστορία αυτού του Σωματείου. Ανάμεσα στις γραμμένες με αίμα και ιδρώτα χρυσές σελίδες του βιβλίου μας, δεν έχουν θέση οι διάφοροι συμφεροντολόγοι, περαστικοί και αναλώσιμοι, που χτύπησαν δειλά τη πόρτα μας.